Het is bijna een maand geleden sinds mijn laatste bericht over de blizzard.
Sindsdien heeft het weinig gesneeuwd en is het weer rustig gebleven. Een standvastig hoge drukgebied over Scandinavië bezorgt ons voortdurend rechtstreekse polaire lucht pal uit het noorden.
En dat voel je. De temperaturen schommelen tussen -5 en -20 °C. Eénmaal was het zelfs -23 °C. En dan blijf je liever binnen, zeker als het flink waait. Je kan wel al zien dat de dagen nu heel snel langer beginnen te worden: 6 minuten per dag. De zon komt al een stuk hoger en daardoor zijn de dagtemperaturen een paar graden hoger dan de nachttemperaturen.
De dieren zijn hongerig: de vogels vliegen af en aan naar de voederbuis. Sporen van elanden komen tot op enkele meter van het huis, reeën komen eten van de coniferen, op enkele meter van het raam.


Door de bijtende koude is de open zee nu ook voor een groot deel bevroren. Op de ijskaart zie je het noordelijk deel van de Botnische Golf met de kwaliteit van het ijs en de ijsdiktes. Je ziet ook de namen van de ijsbrekers, die verantwoordelijk zijn voor het openhouden van de vaargeulen in hun deel van de zee. Onze baai is aangeduid met een witte pijl. De grijze kleur duidt op compact ijs met een dikte van een halve meter of meer. Daar kan een vrachtwagen op rondrijden zonder probleem.
Als je klikt op de foto zie je hem trouwens groter.

De baai lijkt piepklein op de kaart, maar dat is in werkelijkheid wel anders. Op de volgende foto sta ik in het midden van de baai. De heuvels achter mij zijn acht kilometer ver!

Het was ideaal weer voor een sneeuwschoenwandeling op zee. Het is een ongelooflijk gevoel als je op die onmetelijke witte vlakte staat met de blauwe lucht boven jou. Let trouwens op mijn schaduw. De foto is genomen op de middag en je ziet dat de zon nog niet zó hoog komt.
Met die sneeuwschoenen heb je geen hond nodig. De meeste mensen, die je ontmoet tijdens een wandeling, zijn nieuwsgierig naar die schoenen, waardoor je altijd iets hebt om over te praten…
Door de hevige stormwinden tijdens de blizzard ligt er maar een tiental cm sneeuw op het ijs, zodat het heel gemakkelijk is om op te stappen.
Dat is ook zo voor de dieren, zeker voor de reeën. Ze zakken weg in de diepe sneeuw op het land, waardoor ze een gemakkelijke prooi worden voor predatoren. En ze zijn het lievelingsvoedsel voor lynxen, die hier dan ook veel voorkomen. Vorig jaar vonden we zelfs lynxsporen op de veranda! Maar om ze te zien te krijgen moet je geluk hebben.
De reeën gaan dan ook graag rusten op het ijs als ze niet op zoek zijn naar voedsel. Daar kunnen ze de lynxen gemakkelijk zien aankomen en daar zakken ze ook niet zo diep weg in de sneeuw. We zagen er elf lopen op het ijs, spijtig genoeg wat te ver om duidelijk te fotograferen.
Ze slapen zelfs op het ijs. Als het donker wordt gaan ze liggen om te slapen. We vonden verschillende slaapplaatsen, waar de sneeuw en het ijs gesmolten zijn door hun lichaamswarmte. Je ziet de afdrukken van hun lichaam en voorpoten. Ook hun behoefte doen ze al liggende, waarschijnlijk om warm te blijven.


En zo leer je alle dagen iets nieuws. Als de zon schijnt moet je buiten, het ijs op, de sneeuw in. Dat hebben we geleerd. En de kou? Die deert ons weinig. Want daar kan je je tegen wapenen. Zoals de Zweden zeggen: er bestaat geen slecht weer, er zijn alleen slechte kleren!